ဘုရားေဟာေသာပိန္နည္း........

      ျမတ္စြာဘုရား  လက္ထက္ေတာ္က  ပေသနဒီေကာသလ မင္းႀကီးဟာ  ဆန္တစ္စိတ္   (ေလးျပည္) ခ်က္ထမင္းကုိ ကုန္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။   ဟင္းကုိလည္း     ဆန္တစ္စိတ္ခ်က္နဲ႔  ညီမွ်ေအာင္   စီစဥ္ေပးရ ပါတယ္တဲ့။    တစ္ေန႔မွာေတာ့ ထမင္းစားၿပီးၿပီးခ်င္း   ျမတ္စြာဘုရား  ဆီထြက္ခဲ့ပါတယ္။  ျမတ္စြာဘုရား ဆီေရာက္ ေတာ့ဦးခ်ၿပီး ထုိင္ေန လုိက္ပါတယ္။

သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ထမင္းဆိပ္တက္ၿပီး အိပ္ငုိက္ ေနပါေတာ့တယ္  ဒီေတာ႔ ျမတ္စြာဘုရားက “မင္းႀကီး.... ထမင္းစားၿပီး အပန္းေလးမေျဖခဲ့  ဘူးလား”လုိ႔ ေမးေတာ္ မူပါတယ္။ ပေသနဒီ ေကာသလ မင္းႀကီးကလည္း   “မွန္ပါဘုရား  အပန္းမေျဖခဲ့ ပါဘူးဘုရား၊ တပည့္ေတာ္မွာ  ထမင္းစားၿပီးတုိင္း   ဒီလုိဒုကၡ ႀကဳံရပါတယ္ ဘုရား”လုိ႔   ျပန္ေလွ်ာက္ေတာ့    ျမတ္စြာ ဘုရား ကလည္း  “ဟုတ္တယ္ မင္းႀကီး အစားႀကီးရင္ ဒီလုိပဲ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ၾကရတယ္။  အစားၾကဴးတဲ့ သူဟာ အနိစၥ  ဒုကၡ  အနတၱ  တရားေတြကုိ ႏွလုံးမသြင္းႏုိင္ဘူး၊  ႏွလုံးမသြင္းႏုိင္ရင္   အုိလုိ႔မဆုံး နာလုိ႔ မဆုံး ေသလုိ႔မဆုံး ျဖစ္ရတယ္” လုိ႔ေဟာျပ  ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ဆက္ျပီး အစာစား တဲ့အခါ အတုိင္းအရွည္ကုိ သိဖုိ႔   ဂါထာေလး  တစ္ပုဒ္ေဟာျပ ေပးပါတယ္။
မႏုဇႆ သဒါ သတိမေတာ ၊
မတၱံ ဇာနေတာ လဒၶေဘာဇေန။
တႏုကႆ ဘဝႏၲိ ေဝဒနာ၊
သဏိကံ ဇီရတိ အာယုပါလယံ။

       ( သတိလည္းရွိ  အတုိင္းအရွည္လည္း သိတဲ့သူဟာ  ေဝဒနာကင္းျခင္း၊  ျဖည္းျဖည္းအုိ၍   အရြယ္တင္ျခင္း၊  အသက္ရွည္ျခင္း  အက်ိဳးသုံးပါး  ကုိရပါတယ္။) ဒါေပမယ့္ပေသနဒီ ေကာသလမင္းႀကီးဟာ  အိပ္ခ်င္စိတ္ မ်ားေနတဲ့အတြက္ မမွတ္ႏုိင္ပါဘူး။ တူျဖစ္သူ  သုဒႆနကုိပဲ  ဂါထာကုိရေအာင္ က်က္ခဲ့ဖုိ႔မွာခဲ့ပါ တယ္။ တူျဖစ္သူ  သုဒႆနက   ျမတ္စြာဘုရားကုိ  “ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ” လုိ႔  ေမးပါတယ္။   ျမတ္စြာဘုရားက   “မင္းႀကီးထမင္း သုံးေဆာင္လုိ႔    ေနာက္ဆုံးထမင္းလုတ္ စားခါနီးမွာ ဒီဂါထာကုိရြတ္ေပးပါ”လုိ႔မွာၾကားၿပီး  “မင္းႀကီးက ဂါထာကုိၾကား လုိ႔ ေနာက္ဆုံး ထမင္းလုတ္ကုိ  ဆက္မစား ေတာ့ဘူးဆုိရင္  တစ္လုတ္ စာေလွ်ာ့ခ်က္ပါ” လုိ႔ မိန္႔မွာလုိက္ပါတယ္။ တူျဖစ္သူလည္း မတ္စြာဘုရားမွာတဲ့ အတုိင္းမင္းႀကီးပြဲေတာ္ တည္တဲ့အခါ အနားမွာထုိင္ၿပီး  ေနာက္ဆုံးအ လုတစားခါနီးမွာ  ဂါထာေလးကုိ ရြတ္ရြတ္ေပးပါ တယ္။   ဒီေတာ့မင္းႀကီး   ကလည္းစားမယ္ ဟန္ျပင္ထားတဲ့   ေနာက္ဆုံးထမင္းလုတ္ကုိ မစားေတာ့ပါဘူး။   ဒီလုိနဲ႔   ထမင္းတစ္လုတ္ တစ္လုတ္ေလွ်ာ့လာလုိက္တာ ခႏၶာကုိယ္ဝဖုိင့္ ေနရာကေန  ပိန္ပိန္လာပါေတာ့တယ္။   ခႏၶာကုိယ္ ပိန္က်သြားေတာ့   မင္းႀကီးလည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္ ခ်မ္းသာသြားပါတယ္။ အားရဝမ္းသာနဲ႔ ျမတ္စြာ  ဘုရားဆီသြားၿပီး “ျမတ္စြာဘုရား   တပည့္ေတာ္ခႏၶာကုိယ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ခ်မ္းခ်မ္း သာသာ ျဖစ္သြားပါၿပီဘုရား၊ ေတာကစားထြက္ၿပီး  သမင္ေတြကုိေတာင္ လုိက္ဖမ္းႏိုင္ ပါၿပီဘုရား”လို႔ ေလွ်ာက္ျပလုိက္ပါတယ္။

(ဓမၼပဒ၊ ပေသနဒီေကာသလမင္းဝတၳဳ)

ျမတ္စြာဘုရား ေဟာျပတဲ့ ဂါထာေလးကုိ ျမန္မာလုိျပန္ေျပာရင္-

သတိလည္းရွိမယ္၊ စားမယ့္အစားကုိ အတုိင္းအရွည္လည္းသိမယ္၊ ဒီအဂၤါႏွစ္ခ်က္ နဲ႔ျပည့္စုံတဲ့သူဟာ---
၁။ ေဝဒနာကင္းျခင္းအက်ိဳး၊
၂။ျဖည္းျဖည္းအုိ၍ အရြယ္တင္ျခင္းအက်ိဳး၊
၃။အသက္ရွည္ျခင္းအက်ိဳး သုံးမ်ိဳးကုိရႏုိင္ပါတယ္တဲ့။
ဒီဂါထာေလးရဲ့အဓိပၸါယ္ကုိ မွတ္သားရလြယ္ေအာင္ သဒၶမၼရံသီဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ေဆာင္ပုဒ္ကေလး စီေပးထားပါတယ္။ တုိင္းရွည္သိကာ၊ သုံးေဆာင္တာ၊ သုံးျဖာ အက်ိဳးရသတည္း။ ေဝဒနာကင္း၊ ရြယ္တင္ျခင္း၊ မယြင္းသက္ရွည္သည္။

        သတိလည္းရွိဖုိ႔လုိသလုိ စားမယ့္အစားအစာကုိ အတုိင္းအရွည္သိၿပီး စားဖုိ႔လည္းလုိပါတယ္။ သတိကေတာ့   ဝိပႆနာအားထုတ္တဲ့ ေနရာမွတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနရာတုိင္းမွာ သတိကေတာ့ လုိေနတာပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သတိရွိေနရင္  အမွားနည္း သလုိ သတိရွိေနတဲ့သူဟာ ကုိယ္စားမယ္႔  စားအစာကုိ အတုိင္းအရွည္ သိၿပီးလည္း  ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အတုိင္းအရွည္ကုိ  သိတာက သူမ်ားသိေပးတာထက္  ကုိယ့္ဟာကုိ  သိတာပဲအေကာင္းဆုံးပါ။ ကုိယ့္အတုိင္းအရွည္ကုိ ကုိယ္ပဲအသိဆုံးမုိ႔ပါ။ စားခ်င္  တုိင္းစြတ္စားေနရင္ ဝဝေနေတာ့မွာပါ၊  အဓိကကေတာ့  သတိရွိေနဖုိ႔ပါပဲ။  အက်ိဳးေတြကေတာ့ လူတုိင္းလုိခ်င္ေနတဲ့  အက်ိဳးေတြခ်ည္းပါပဲ။   ေဝဒနာကင္းရင္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔  လုပ္ရပါတယ္။  အရြယ္တင္တာကလည္း အထူးေျပာေနစရာ မလုိပါဘူး။   အရြယ္တင္ခ်င္္လြန္းလုိ႔  တခ်ိဳ႕ဆုိ ေဆးရုံေတြ သြားၿပီးေတာင္  ျပဳျပင္ေနၾကေသးတာပါ။  အသက္ရွည္တာကလည္း  လူတုိင္း လုိခ်င္ၾကတာပါပဲ။ စာေရးသူကေတာ့ ပိန္ေနလုိ႔  ဝေအာင္,ေပါင္တုိးေအာင္ ႀကိဳးစား  ေနရတာ ဆုိေတာ့  ဝျခင္းရဲ့ဒုကၡကုိ ကုိယ္တုိင္မခံစားရပါဘူး။   ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္မ်က္စိေရွ႔မွာ ဝသူေတြရဲ့ဒုကၡကုိ  အျမဲေတြ႔ေနရတာပါ။ တခ်ိဳ႔ဆုိ တစ္ေယာက္ ေယာက္ကတြဲေပး မွထုိင္ႏုိင္တာ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က ထူေပးမွထႏုိင္တာ၊ ဝျခင္းရဲ့ဆုိးက်ိဳးေတြကုိ ေဆးေဆာင္းပါးေတြ ဖတ္ၿပီးလည္း  သိေနရတာပါ။  ခြဲစိတ္္ၿပီးေတာင္ ပိန္ ေအာင္လုပ္ၾကရတာကုိ  လည္းၾကားသိရပါတယ္။   ပိန္နည္းမ်ိဳးစုံကုိ   ဆရာဝန္ေတြ၊ ကြ်မ္းက်င္သူေတြကလည္း  ေရးျပေနၾကတာပါပဲ။  ဒီေတာ့စာေရးသူလည္း  ကုိယ္စြမ္းႏုိင္ ေလာက္ေလး ျမတ္စြာဘုရား ေဟာျပထားတဲ့ ပိန္နည္းေလးကုိ ဓမၼဒါနမွ်ေဝတာပါ။ ပေသနဒီေကာသလ မင္းႀကီးဟာ  သူစားတဲ့ စားႏႈန္းအရဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ဝတဲ့ပုံပါပဲ။   ျမတ္စြာဘုရားစကား  နားေထာင္ၿပီး  ေလ့က်င့္ လုိက္ေတာ့   ေတာကစားေတာင္  ထြက္ႏုိင္တဲ့အထိ   ကုိယ္ေရစစ္သြားပါတယ္။  ပေသနဒီေကာသလ မင္းႀကီးက်ေတာ့  တစ္လုတ္တစ္လုတ္ ေလွ်ာ့စားသလုိ ခ်က္တဲ့အခါမွာလည္း တစ္လုတ္စာတစ္လုတ္စာ  ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ခ်က္သြားတာပါ။  ေလွ်ာ့စားရုံ သက္သက္ဆုိရင္ ပုိတဲ့အလုတ္က ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပါဘူး။ ေလွ်ာ့ခ်က္ေတာ့  ကုန္က် စားရိတ္လည္း  သက္သာသြားပါတယ္။  ထမင္းလုတ္ဆုိေပမယ့္  ထမင္းနဲ႔ညီမွ်တဲ့ ဟင္းကုိပါ တြဲေလွ်ာ့ရမွာပါ။  ကုသိုလ္ဘက္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ ပုိတာေလးေတြကုိ  ငွက္ကေလးေတြ ေကြ်းေပးလို႔ လည္းရပါတယ္။   ျမတ္စြာဘုရားရွင္က  ေလွ်ာ့တဲ့ေနရာမွာ  တခါတည္းအမ်ားႀကီး မေလွ်ာ့ခုိင္းပါဘူး၊  တစ္လုတ္စာပဲ ေလွ်ာ့ခိုင္းတာပါ။  အမ်ားႀကီးဆုိ ေလွ်ာ့ရခက္ေနမွာ စုိးလုိ႔ပါ။  ပေသနဒီေကာသလ မင္းႀကီးစားလုိ႔  တစ္လုတ္ပဲ က်န္ေတာ့ရင္  သူ႔တူ ေတာ္ေမာင္က   ျမတ္စြာ ဘုရားေဟာတဲ့ဂါထာ  ေလးကုိဆုိေပးလုိက္တာပါ။  ဒီေတာ့ကုိယ္ကလည္း  တစ္လုတ္အက်န္က်ရင္ ကုိယ္တုိင္ဆုိႏုိင္ရင္ ဆုိမဆုိႏုိင္ရင္  ပေသနဒီေကာသလ မင္းႀကီးလုိ  ကုိယ္တုိင္မက်က္ဘဲ  ကုိယ့္ခင္ပြန္းကုိ  က်က္ခုိင္းၿပီး  သူ႔ကုိ  ဆုိခုိင္းေပါ့။ ဒါဆုိခင္ပြန္းမွာ  ဂါထာဆုိရတဲ့ကုသိုလ္ ေန႔တုိင္းရေနပါတယ္၊  ကုိယ့္ခင္ပြန္းကုိ  ကုသုိလ္ေပးရာ လည္းေရာက္ပါတယ္။  “ ကုိကုိေရ..ကုသုိလ္ေပးတာပါေနာ္၊  ဒီကုသုိလ္ေလးကုိအျမဲယူပါေနာ္” လုိ႔ေျပာထားလုိက္ရုံပါ   ဂါထာမက်က္ ႏုိင္ရင္   လကၤာေလး ဆုိခုိင္းထားလည္း ရပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ ဂါထာကတစ္ပုဒ္ တည္းဆုိေတာ့  က်က္ရတာလည္း မခက္ပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ပူေဇာ္တဲ့အေနနဲ႔  က်က္ထားလုိက္တာ ေကာင္းပါတယ္။  ဝေနတဲ့ ဇနီးထမင္းစားလုိ႔   ေနာက္ဆုံးအလုတ္  ေရာက္တဲ့အခါ  ခင္ပြန္းက ဂါထာနဲ႔ လကၤာေလးကုိ  ဆုိဆုိေပးဖုိ႔ပါပဲ။  ဝေနတဲ့ဇနီး  ပိန္မပိန္ေတာ့မသိပါဘူး။ ခင္ပြန္းမွာေတာ့ ဂါထာရြတ္ေပးတဲ့  ကုသိုလ္ လကၤာရြတ္ေပးတဲ့ ကုသိုလ္  ေန႔တုိင္း ရေနတာေတာ့  အမွန္ပါပဲ။  ကုိယ့္ဇနီးကုိ  တရားေဟာေပး  ေနတယ္ လို႔လည္းေျပာလို႔ရပါတယ္။  ဒါကရြတ္ေပးမယ့္သူရွိတဲ့သူ အတြက္ပါ။  မရွိတဲ့သူကေတာ့ ေနာက္ဆုံးအလုတ္မွာ  ကုိယ့္ဟာကုိရြတ္ၿပီး   ေလွ်ာ့သြားရုံပါပဲ။  ကုိယ္တုိင္ရြတ္ရင္ကုိယ္  တုိင္ကုသုိလ္ရမွာပါ။  ပိန္လည္းပိန္ကုသိုလ္လည္းရတာပါ။ ေလွ်ာ့ရင္း ေလွ်ာ့ရင္းနဲ႔  ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့  ခႏၶာကုိယ္ ရတဲ့အခါမွာေတာ့ အေလွ်ာ့ကုိရပ္လုိက္ရုံပါ။   အစားအေသာက္ကုိ  သိပ္တပ္မက္လြန္း တာလည္း  မေကာင္းပါဘူး။ တစ္ခါတေလ မစားဖူးလုိ႔စားတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။  သက္ေတာ္ရွည္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ေတြကုိၾကည့္ရင္   အစားအစာကုိ   အတုိင္းအရွည္  သိတာလည္း တစ္ခုပါပါတယ္။   တစ္ေန႔ကုိ ဆြမ္းတစ္ထပ္ပဲ   ဘုဥ္းေနတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရယ္ပါ။   ဒီေနရာမွာ အစားနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔    အရွင္သာရိပုတၱရာ ေဟာျပထားတဲ့  ဂါထာေလးကုိလည္း  အာရုံျပဳထားရေအာင္ပါ။

စတၱာေရာ ပဥၥအာေလာေပ၊
အဘုတြာ ဥဒကံ ပိေဝ။
အလံ ဖာသုဝိဟာရာယ၊
ပဟိတတၱႆ ဘိကၡဳေနာ။

      အဓိပၸါယ္ကေတာ့ တရားအားထုတ္ေနတဲ့ေယာဂီဟာ ထမင္းစားတဲ့အခါ  ေလးလုတ္ငါးလုတ္ ေလွ်ာ့ၿပီးစား ပါတဲ့။  ေလွ်ာ့တဲ့ အစား,ေရကုိေသာက္လုိက္ပါတဲ့။ ဒါဆုိတရား အားထုတ္ရတာ   ခႏၶာကုိယ္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔ အဆင္ေျပပါတယ္တဲ့ ဒီဂါထာ   ေလးကုိလည္း   သဒၶမၼရံသီ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ေဆာင္ပုဒ္ေလး စီေပးထားပါတယ္။

စားႏုိင္သည္မွ၊ ငါးလုတ္မွ်၊ ေလွ်ာ့ခ်သုံးေဆာင္ရာ။
ေလွ်ာ့သည့္အစား၊ ေရကုိကား၊ ေသာက္ထားမွ်တစြာ။
ဣရိယာပထ၊ မ်ားသုခ၊ မုခ်ရမည္သာ။

     ဂါထာေလးက တရားအားထုတ္ ေနတဲ့ေယာဂီေတြကုိ  ေဟာျပေပးထားတာပါ။   တရားအားထုတ္ ေနတဲ့အခါ အစား မ်ားရင္ ေန႔လည္(၁၂)နာရီ တရားမွတ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ အိပ္ငုိက္ ေနတတ္ပါတယ္။  ဒါေၾကာင့္ ထမင္းစားတဲ့ အခါ ေလးလုတ္ ငါးလုတ္ေလွ်ာ့စားၿပီး ေရေသာက္ဖုိ႔ မိန္႔မွာထားတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္က လူေတြကေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ သန္မာထြားက်ိဳင္းလုိ႔  ျပႆနာမရွိေပမယ့္  ဒီေခတ္မွာေတာ့ ေယာဂီ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေလးလုတ္ ငါးလုတ္ ေလွ်ာ့စားဖုိ႔ မလြယ္လွပါဘူး။   အစားနည္းတဲ့ ေယာဂီဆုိ ပုိေတာင္   မလြယ္ပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္နဲ႔သင့္ေတာ္ သေလာက္ ပဲေလွ်ာ့ျပီး ေလွ်ာ့တဲ့အစား ေရေသာက္ လုိက္လုိ႔လည္း ရပါတယ္။  အမ်ားႀကီးေလွ်ာ့စားၿပီး ညက်  ဗုိက္ဆာေနျပန္ရင္လည္းအဆင္ မေျပပါဘူး။  တရားအားထုတ္တဲ့ ေနရာမွာေတာ့   ဗုိက္တင္း ေနရင္လည္း   အဆင္မေျပသလုိ   ဗုိက္ေရာ့ေနရင္လည္း   အဆင္မေျပပါဘူး၊   ေယာဂီမွာေတာ့   အမွတ္သတိက  ရွိၿပီးသားဆုိေတာ့  အတုိင္းအရွည္က ကုိယ့္ဟာကုိ သိေနၾကတာမ်ားပါ  တယ္။   ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့  သတိပါပဲေလ။  သတိရွိေနရင္  ဘယ္အရာမွ အလြန္ အကြ်ံမျဖစ္ ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလုိပါပဲ  သတိပါေနေအာင္ ေလ့က်င့္ယူရမွာပါပဲ။  ေနရာတုိင္းမွာ သတိပါဖုိ႔  က်ေတာ့မလြယ္လွပါဘူး၊  အခ်ိန္ျပည့္   တရားအားထုတ္ေနတဲ့  ေယာဂီေတာင္   သတိက လြတ္ေသးတာဆုိေတာ့  အျပင္မွာေနရတဲ့  သူေတြအဖို႔ေတာ့ သတိလြတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္က  မ်ားေနမွာပါ။  ဒါေပမယ့္ တတ္ႏုိင္သမွ် ေလးေတာ့ သတိပါေနေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာပါ။ ရိပ္သာဝင္တဲ့အခါ   အေထြေထြ အမွတ္ကုိဖိအား   ထုတ္ထားရင္   အျပင္ျပန္ ေရာက္တဲ့အခါ အမ်ားႀကီး အေထာက္အပံ့ေပးတာပါ။  အျပင္မွာ သတိနဲ႔ေနတတ္ သြားတဲ့ သေဘာေလးပါ။  သတိရွိေနရင္  အမွားနည္းေနေတာ့ တာပါ။  တစ္ခါတေလ တခ်ိဳ႔အမွားေတြဟာ  သတိလြတ္သြား လုိ႔မွားၾကတာပါ။ သတိျပန္ရ တဲ့အခ်ိန္မွာ အမွားကက်ဴး လြန္ၿပီးသားျဖစ္ေနပါၿပီ၊ အဲဒီအခါက်မွ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယူႀကဳံးမရ ျဖစ္ရေတာ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္သတိဟာ လူတုိင္းအတြက္ သိပ္လုိ အပ္ပါတယ္္။ ေယာဂီေတြက တရားဝင္တဲ့အခါ ထုိင္မွတ္နဲ႔  စႀကႍမွတ္ကုိပဲ ဦးစား ေပးမွတ္ၾကတာ မ်ားပါတယ္၊     အေထြေထြ  အမွတ္ကုိေတာ့ ေလွ်ာ့ထားၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အေထြေထြ အမွတ္ဟာ ထုိင္မွတ္နဲ႔ စႀကႍမွတ္ကုိ အမ်ားႀကီး အေထာက္ အပံ့ေပးသလုိ အျပင္ျပန္ေရာက္တဲ  အခါမွာလည္း   သတိနဲ႔ေနတတ္ေအာင္   ေလ့က်င့္ သင္ၾကားေပး လုိက္တာပါ။  လက္ေတြ႔ဘဝထဲမွာ သတိနဲ႔ ေနတတ္ဖုိ႔က သိပ္အေရးႀကီးတာပါ။   ဘာပဲေျပာေျပာ  သတိရွိေနရင္အတုိင္း   အရွည္ကုိ သိၿပီးျဖစ္ေနမွာပါ။  ဒီေတာ့ သတိရိွေနရင္  စားခ်င္တုိင္း မစားေတာ့ပါဘူးေလ   မွားခ်င္တုိင္း  လည္းမမွားေတာ့ ပါဘူးေလ။

ရေဝႏြယ္(အင္းမ)

က်မ္းကုိး
ဣေျႏၵထက္ေၾကာင္းကုိးပါးတရားေတာ္
သဒၶမၼရံသီရိပ္သာဆရာေတာ္။